Auteur: Tom Lanoye
Regie: Annelies De Wolf
Deze voorstelling werd in 2020 uitgesteld omwille van de maatregelen rond het coronavirus.
In ons 128-jarig bestaan hebben wij van ‘Voor God en den Evenmensch’ al van alles gespeeld: eenakters en revues, kluchten en drama’s, voor kinderen, jeugd en ouderen, voor elk wat wils. Daarbij zijn wij niet bang om onze grenzen als amateur-toneelvereniging te verleggen en ons van tijd tot tijd te wagen aan een ‘moeilijker’ stuk, zowel voor ons als voor ons publiek. Denk maar de laatste jaren aan ‘Festen’, ‘Lange dagreis naar de nacht’, ‘Atropa’, ‘Hedda Gabler’ en nog wat andere.
“Als het subtiel is, dan mag het of wat?
Tom Lanoye in Blankenberge
Als we auteur-streekgenoot Tom Lanoye niet bij de ‘groten’ van onze tijd mogen rekenen, wie dan wel? In de lijn van de Amerikaanse drama’s van de tweede helft van de 20e eeuw, haalt hij zijn inspiratie bij Tennessee Williams, John Steinbeck, Arthur Miller, … Een wat rauwe, soms gore weerspiegeling van de actuele maatschappij, waarin God ver te zoeken is en de goedheid van de ‘evenmensch’ soms nog verder. En dan hebben we ’t nog niet over alle hashtags en woke-quotes… Dit stuk ‘Blankenberge’ klaagt alles wat tegenwoordig niet door de beugel kan aan en houdt de toeschouwer wellicht een spiegel voor.
In brasserie ‘Blankenberge’ op de zeedijk loopt een druk seizoen op zijn eind met een klimaatgevoelige hittegolf. Het personeel is moe en raakt vlug verhit door irritante, venijnige en kwetsende commentaar. Morgen is er nog een ‘afscheidsfeestje’ en dan gaat de zaak weer dicht, misschien definitief. Eigenares Lucy Verplancke runt de brasserie na de dood van haar man met enkele vaste krachten en enkele tijdelijke medewerkers. Haar zoon Kurt is kok, Carine loopt als dienster haar overjaarse benen van onder haar lijf, en souschef Bertje is er al van bij ‘t begin bij. Jobstudent Philippe, dienstertje Brigitte en Idriss zijn de jongsten. En dan is er nog politieagent Armand, die elke dag uren aan de toog hangt, hengelend naar het hart van Lucy en haar brasserie. Na de service willen sommigen tot laat in de nacht uitgaan in de dancings van Blankenberge: “Wat daar aan drank, seks en drugs wordt verdiend”, maakt Kurt lastig: “De ‘Blankenberge’ moet maar vlug ook zo’n dancing worden”. Seks en drank doen de emoties oplaaien: dit is de laatste kans om eindelijk ‘ja’ te horen van wie tot hiertoe altijd ‘nee’ zei. Armand wil Lucy, Bertje wil Idriss, Carine wil iedereen en iedereen wil Brigitteje, die zelf alleen maar wil zingen. Dreigt een dramatisch onweer in de heetste zomernacht? Wordt het cliché van de zondebok bevestigd? Zal de ‘Blankenberge’ sluiten en toch weer openen? Op de zeedijk heeft niemand iets gemerkt.
De bijtende humor en vuile woorden maken het stuk niet geschikt voor kinderen, maar Tom Lanoye is op zijn best in de messcherpe dialogen en virtuoze taal: toneel met een grote T.
VGEE is gelukkig dat het Ringtheater onze eigendom is: wij keren dan ook de zaal op zijn kop. Knusse zetels passen niet bij dit stuk: tafels met drank des te meer en stoelen, om op het puntje te gaan zitten. Reis mee naar de pier van Blankenberge, drink mee aan de toog in de foyer, koel af in de frigo, verwarm op het balkon en op de trappen van de scène. Zelfs de gang speelt mee.
Laat je onderdompelen en verdrink samen met de spelers in de rauwe en meeslepende realiteit van “Blankenberge” van Tom Lanoye.
MET: Dirk Borghgraef, Veerle Cosyns, Juan-Carlos De Bock, Tjen De Munck, Kimberly Deyaert, Pascale Verschelden, Jordy Van den Bossche en Pieterjan Verschelden.
