Auteur Tom Lanoye
Regie Annelies De Wolf
De voorstellingen worden uitgesteld omwille van de maatregelen rond het coronavirus.
In ons 128-jarig bestaan hebben wij van ‘Voor God en den Evenmensch’ al van alles gespeeld: eenakters en revues, kluchten en drama’s, voor kinderen, jeugd en ouderen, elk wat wils.
Daarbij zijn wij niet bang onze grenzen als amateur-toneelvereniging te verleggen en ons van tijd tot tijd te wagen aan een ‘moeilijker’ stuk, zowel voor ons als voor ons publiek. Denk maar de laatste jaren aan ‘Festen’, ‘Lange dagreis naar de nacht’, ‘Atropa’, ‘Hedda Gabler’ en nog wat andere.
Wel, dit ‘Blankenberge’ wordt er ook zo weer eentje. Ja, toch ? Als we auteur-streekgenoot Tom Lanoye niet bij de ‘groten’ van onze tijd mogen rekenen, wie dan wel ? In de lijn van de Amerikaanse drama’s van de tweede helft van de 20e eeuw, haalt hij zijn inspiratie bij Tennessee Williams, John Steinbeck, Arthur Miller, … Een wat rauwe, soms gore weerspiegeling van de ‘moderne’ maatschappij, waarin God ver te zoeken is en de goedheid van de ‘evenmensch’ soms nog verder.
In brasserie ‘Blankenberge’ op de zeedijk loopt een druk seizoen ten einde. Het personeel is moe en raakt al vlug geïrriteerd door venijnige en kwetsende opmerkingen. Morgen is er nog een ‘afscheidsfeestje’ en dan gaat de zaak weer dicht, misschien definitief. Eigenares Lucy Verplancke runt de brasserie na de dood van haar man met enkele vaste krachten en enkele tijdelijke medewerkers. Haar zoon Kurt, de kok, Carine, de dienster en keukenhulpje Bertje zijn er al lang bij. Jobstudent Philippe, dienstertje Brigitte en Idriss, een jonge vreemdeling, zijn de jongsten. En dan is er nog politieagent Armand, die iedere dag uren aan de toog hangt in de hoop Lucy aan de haak te kunnen slaan, vergeefs, maar dat wil hij niet inzien.
Soms wordt er na de dienst tot laat in de nacht uitgegaan in de dancings van Blankenberge en wat daar aan drank, seks en drugs verdiend wordt, maakt Kurt erg jaloers: de ouwe ‘Blankenberge’ moet maar vlug ook zo’n dancing worden. Seks en drank zijn er alvast in overvloed op die laatste avonden, de emoties laaien vlug op: dit is de laatste kans om eindelijk ‘ja’ te horen van wie tot hiertoe altijd ‘nee’ zei. Armand wil Lucy, Bertje wil Idriss, Carine wil iedereen en iedereen wil Brigitje, die zelf alleen maar wil zingen. Bijna eindigt het op een drama, maar er wordt een zondebok gevonden en ‘Blankenberge’ sluit weer de rangen voor een jaar, op de zeedijk heeft niemand wat gemerkt.
De rauwe humor, bijtende en soms echt vuile woorden maken het stuk niet geschikt voor kinderen, maar Tom Lanoye is op zijn best in de messcherpe dialogen en virtuoze taal: toneel met een grote T.
VGEE is gelukkig dat het Ringtheater onze eigendom is: wij keren dan ook de zaal op zijn kop: knusse zetels passen niet bij dit stuk: tafels met drank des te meer en stoelen, om op het puntje te gaan zitten. Kijk uw ogen uit naar de pier van Blankenberge, naar de toog in de foyer, de frigo, het balkon, de trappen van de scène; zelfs de gang speelt mee.
MET: Dirk Borghgraef, Veerle Cosyns, Juan-Carlos De Bock, Tjen De Munck, Kimberly Deyaert, Kris Haems, Yentl Scheirs en Pieterjan Verschelden.
